Sit enim Prisma seu Cylindrus ABCD, cuius grauitatis centrum E in plano Cl, basi fultus CD. Sit & alter Cylindrus FGHI, cuius grauitatis centrum K fultus basi HI æqualis quidem & similis ipsi AD. Sit autem grauior FGHI, ipso ABCD. Dico, pari potentia vtrumque impellente, facilius euersum iri Cylindrum AD, ipso Fl. Ducantur EC, KH, & æquales potentiæ applicentur punctis BG, pellentes Cylindros ad partes AF. Euersio autem non fiet donec facta corporis conuersione circa puncta CH, grauitatis centra E, K transferuntur in L, M, in ipsis scilicet perpendicularibus ACFH. Demit tantur EN, KO, perpendiculares ipsis CD, HF. Et quoniam CNE, HOK anguli recti sunt, erunt EC KH ipsis EN, KO, maiores, quare & LC, MH ipsis EN KO, maiores atto lluntur ergo in ipsa cuersione, grauitatum centra E in L, K in M. At quod grauius est, difficilius contra sui naturam mouetur, ideo difficilius euertetur corpus FI, ipso AD, quod fuerat demonstrandum.
QVÆSTIO XI.
Dubitat Philosophus, Cur super scytalas facilius portentur onera quam super currus, cum tamen ij magnas habeant rotas, illæ vero pusillas?
Optime respondet dubitationi. An, inquiens, quoniam in scytalis nulla est offensatio; in curribus vero axis est, ad quem offensant. Desuper enim illum premunt, & a lateribus. quod autem est in scytalis ad ist hæc duo mouetur & inferiori substrato spatio, & onere superimposito,
