Fabulae Aesopiae


Fabulae Aesopiae
By Phaedrus
Edited by: L. Mueller

Leipzig B. G. Teubner 1876



Perseus Documents Collection Table of Contents



Liber Primus
   PROLOGUS
   Lupus et agnus.
   Ranae regem petierunt.
   Graculus superbus et pavo.
   Canis per fluvium carnem ferens.
   Vacca, capella, ovis, et leo.
   Ranae ad solem.
   Vulpis ad personam tragicam.
   Lupus et gruis.
   Passer ad leporem consiliator.
   Lupus et vulpes iudice simio.
   Asinus et leo venantes.
   Cervus ad fontem.
   Vulpes et corvus.
   Ex sutore medicus.
   Asinus ad senem pastorem.
   Ovis, cervus, et lupus.
   Ovis, canis, et lupus.
   Mulier parturiens.
   Canis parturiens.
   Canes famelici.
   Leo senex, aper, taurus, et asinus.
   Mustela et homo
   Canis fidelis.
   Rana rupta et bos.
   Canes et corcodili.
   Vulpes et ciconia.
   Canis et thesaurus et vulturius.
   Vulpes et aquila.
   Asinus inridens aprum.
   Ranae metuentes taurorum proelia.
   Milvus et columbae.

Liber Secundus
   Auctor.
   Iuvencus, leo, et praedator.
   Anus diligens iuvenem, item puella.
   Aesopus ad quendam de successu improborum.
   Aquila, feles, et aper.
   Caesar ad atriensem.
   Aquila et cornix.
   Muli duo et vectores.
   Cervus ad boves.
   Auctor

Liber Tertius
   Phaedrus ad Eutychum.
   Anus ad amphoram.
   Panthera et pastores.
   Aesopus et rusticus.
   Lanius et simius.
   Aesopus et petulans.
   Musca et mula.
   Lupus ad canem.
   Soror et frater.
   Socrates ad amicos.
   Poeta
   Eunuchus ad improbum.
   Pullus ad margaritam.
   Apes et fuci vespa iudice.
   De lusu et severitate.
   Canis ad agnum.
   Cicada et noctua.
   Arbores in deorum tutela.
   Pavo ad Iunonem de voce sua.
   Aesopus respondet garrulo.
   Poeta.

Liber Quartus
   Poeta ad Particulonem.
   Asinus et Galli.
   Poeta.
   De vulpe et uva.
   Equus et aper.
   Poeta.
   Pugna murium et mustelarum.
   Phaedrus.
   Serpens ad fabrum ferrarium.
   Vulpes et caper.
   De vitiis hominum.
   Fur et lucerna.
   Malas esse divitias.
   De leone regnante.
   Prometheus.
   Idem.
   De capris barbatis.
   De fortunis hominum.
   Canum legati ad Iovem.
   Serpens. Misericordia nociva.
   Vulpes et draco.
   Phaedrus.
   De Simonide.
   Mons parturiens.
   Formica et musca.
   Poeta.
   Poeta ad Particulonem.

Liber Quintus
   Idem poeta.
   Demetrius rex et Menander poeta: Quomodo saepe fallatur hominum iudicium.
   Viatores et latro.
   Calvus et musca.
   Asinus et porcellus.
   Scurra et rusticus.
   Calvus et quidam aeque pilis defectus.
   Princeps tibicen.
   Tempus.
   Taurus et vitulus.
   Canis et sus et venator.

Appendix: Fabulae Novae
   Simius et vulpes: Avarum etiam quod sibi superest non libenter dare.
   Auctor: Non esse plus aequo petendum.
   Mercurius et duae mulieres: De eodem alia fabella.
   Prometheus et Dolus: De veritate et mendacio.
   Auctor: Sensum aestimandum esse non verba.
   Auctor.
   Aesopus et scriptor.
   Pompeius Magnus et eius miles: Quam difficile sit hominem nosse.
   Iuno, Venus et gallina.
   Paterfamilias et Aesopus: Quomodo domanda sit ferox iuventus.
   Aesopus et victor gymnicus: Quomodo conprimatur aliquando iactantia.
   Asinus ad lyram.
   Mulier vidua et miles: Quanta sit inconstantia et libido mulierum.
   Duo iuvenes sponsi dives et pauper: Fortunam interdum praeter spem hominibus favere.
   Aesopus et domina: Quam noceat saepe verum dicere.
   Gallus lectica a felibus vectus: Nimiam securitatem saepe in periculum homines ducere.
   Scrofa parturiens et lupus: Faciendum prius de homine periculum, quam eius te committas fidei.
   Aesopus et servus profugus: Non esse malo addendum malum.
   Equus quadrigalis in pistrinum venumdatus: Ferendum esse aequo animo quicquid acciderit.
   Ursus esuriens.
   Viator et corvus: Verbis saepenumero homines decipi solere.
   Pastor et capella: Nihil ita occultum esse, quod non reveletur.
   Serpens et lacerta: Ubi leonis pellis deficit, vulpinam insuendam esse, hoc est, ubi deficiunt vires, astu utendum.
   Cornix et ovis: Multos lacessere debiles et cedere fortibus.
   Servus et dominus: Nullum maledictum esse gravius conscientia.
   Lepus et bubulcus: Multos verbis blandos esse, pectore infideles.
   Meretrix et iuvenis: Multa esse nobis iocunda quae tamen sunt incommoda.
   Fiber.
   Papilio et vespa: Non praeteritam sed praesentem aspiciendam esse fortunam.
   Terraneola et vulpes: Pravis non esse fidem adhibendam.
   Epilogus


Funded by The Annenberg CPB/Project

Appendix: Fabulae Novae

 

Poem 8

Pompeius Magnus et eius miles: Quam difficile sit hominem nosse.


Magni Pompei miles vasti corporis
Fracte loquendo et ambulando molliter
Famam cinaedi traxerat certissimam.
Hic insidiatus nocte iumentis ducis,
[5] Cum veste et auro et magno argenti pondere
Avertit mulos. Factum rumor dissipat;
Arguitur miles, rapitur in praetorium.
Tum Magnus: Quid ais? tune me, commilito,
Spoliare es ausus? Ille continuo exscreat
[10] Sibi in sinistram et sputum digitis dissipat.
Sic, imperator, oculi exstillescant mei,
Si vidi aut tetigi. Tum vir animi simplicis
Id dedecus castrorum propelli iubet,
Nec cadere in illum credit tantam audaciam.
[15] Breve tempus intercessit, et fidens manu
Unum e Romanis provocabat barbarus.
Sibi quisque metuit; primi mussitant duces.
Tandem cinaedus habitu, sed Mars viribus,
Adit sedentem pro tribunali ducem,
[20] Et voce molli: Licet? Enimvero eici
Virum ut in re atroci Magnus stomachans imperat.
Tum quidam senior ex amicis principis:
Hunc ego committi satius fortunae arbitror,
In quo iactura levis est, quam fortem virum,
[25] Qui casu victus temeritatis te arguat.
Assensit Magnus et permisit militi
Prodire contra; qui mirante exercitu,
Dicto celerius hostis abscidit caput
Victorque rediit. His tunc Pompeius super:
[30] Corona, miles, equidem te dono libens,
Quia vindicasti laudem Romani imperi;
Sed exstillescant oculi sic inquit mei,
Turpe illud imitans ius iurandum militis,
Nisi tu abstulisti sarcinas nuper meas.