Telluris Theoria Sacra
Linda Hall Library Collection Table of Contents
ILLUSTRISSIMO VIRO
CAROLO
WILTONIÆ COMITI,
Salutem
PRÆFATIO ad Lectorem
ELENCHUS
CAPITUM LIBRI I. CAP. I LIBRI II. CAP. I
TELLURIS THEORIA SACRA LIBER I. De Diluvio, & Dissolutione Terræ CAPUT I.
Introductio & summa totius Operis; quo
genere probationum utimur, & à quibus abstinemus CAP. II.
De Diluvio Noëtico : quòd explicari
non possit per communem hypothesin CAP. III.
Diluvium Noëticum non erat particulare: præludium explicationis nostræ,
cum summâ & ordine dicendorum in
Libro primo CAP. IV.
De formâ Telluris primœvâ, propositio
prima: & de tempor ali ortu terrœ ex
Chao CAP. V.
Variæ facies successivæ Chaos : sub qua tandem
forma in Orbem habitabilem cessit : Illa forma cum Sacris literis & antiquorum placitis
confertur : deniqueadstruitur propositio secunda CAP. VI.
Terra prima dissoluta est ; quare & quo
modo ; quâ ratione ex ipsius dissolutione
ortum sit Diluvium Vniversale. Propositio tertia adstruitur CAP. VII.
Dissolutio Terræ primæ probatur à posteriori ; nempe ex illâ hypothesi Hodiernæ
telluris forma & phænomena aptissimè
explicantur ; agitur in specie de cavitatibus subterraneis CAP. VIII.
De Oceano : & Voraginis marinæ formâ,
conditionibus, & causis : ac de Insularum Origine CAP. IX.
De Montibus : eorum magnitudine, formâ, situ irregulari, & origine CAP. X.
Recapitulatio totius operis : Variæ formæ
telluris hodiernæ gener ales & partiales,
earumque explicatio. Coniectura de cæteris Planetis : Terram nostram non
esse præstantissimam, aut unicè habitabilem Universi portionem C A P. Ultimum.
Respondetur explicationibus Theologicis
hodiernæ formæ Telluris. Hypothesis
nostra de terrâ superabyssinâ ulteriùs
confirmatur. Monitum de recursu ad
causam primam, & ad miracula
PRÆFATIO
LIBER II.
De Tellure primigeniâ & de Paradiso CAPUT I.
Introductio & summa libri secundi ; Phænomena generalia Paradisi & Orbis
primævi ex historiâ sacrâ & profanâ
recensentur CAP. II.
Phænomena iam recensita telluri hodiernæ
non conveniunt, neque explicari possunt
secundùm formam & situm hodierni
cœli & terræ CAP. III.
De verâ causâ longævitatis Ante-Diluvianorum : & de causis senectutis in genere, & brevitatis hodiernæ
vitæ CAP. IV.
Hypothesis nostra de tellure primigeniâ exponitur, potissimùm quoad rectum istius
situm in Eclipticâ, cuius causa & ratio
ostenditur : Indè facilè explicantur memorata phænomena mundi primi. Notatur discrimen Hypothesis nostræ ab
illâ Cartesii, & in ipsius defectus animadvertitur CAP. V.
De aquis telluris primigeniæ ; & de ortu,
motu, & exitu ipsius fluviorum : ubi
datâ occasione de figurâ telluris Ovatâ
tractatur ; & obiter de fluviis, qui statis temporibus inundant : denique quæ
de aquis & fluviis primæ terræ dicta
sunt, cum historiâ Sacrâ conferuntur CAP. VI.
De loco Paradisi Terrestris : Neotericorum opinio de sede Paradisi in Mesopotamiâ, refellitur ; situs ipsius in orbe
Australi, ex authoritate Patrum, astruitur CAP. VII.
Quæ nova & singularia sunt in hoc opere
cum antiquorum Philosophiâ & traditionibus comparanda proponuntur : atque primùm Cosmogoniæ antiquæ gentium explicantur, & cum Theoriâ nostrâ de primâ Telluris origine conferuntur CAP. VIII.
Cosmogoniœ Sacrœ explicantur, prœsertim Mosaicæ : & cum eâdem Theoriâ nostrâ conferuntur CAP. IX.
Articulus secundus proponitur, probaturque antiquam doctrinam inter Christianos de situ sublimi Paradisi, Theoriæ nostræ de mundo Originario & de
Paradiso conformem esse CAP. X.
Articulus tertius de novitate Montium,
Maris, & Insularum proponitur &
probatur. Dein articulus quartus de
Figurà Telluris ovatâ authoritate Veterum munitur ; ubi antiqua doctrina
de Ovo Mundano digeritur, & perspicuè exponitur. Denique articulus ultimus de situ recto telluris primæ, tam
Philosophorum sententiis quàm sacratioribus documentis stabilitur CAP. Ultimum.
Divinæ Providentiæ varia systemata,
maiora & minora : Illius quod mundum nostrum spectat brevis series :
Huius seriei quanta pars iam absoluta
est, & quid tractandum superest in
posteriori parte huius operis paucis dicitur. Conclusio
NOBILISSIMO PRINCIPI,
JACOBO,
ORMONDIÆ DUCI,
SALUTEM
PRÆFATIO
AD
LECTOREM
ELENCHUS
CAPITUM LIBRI III. CAP. I LIBRI IV. CAP. I
ERRATA
LIBER III.
De Conflagratione Mundi CAPUT I.
INTRODUCTIO,
ET
Propositum Operis CAP. II.
Status Quæstionis exponitur CAP. III.
Igne periturum esse Mundum, secundùm
Veteres : maximè Stoicos ; Quibus
tamen multò antiquius est illud dogma,
origine Barbaricum : atque ad fidem
Christianam iam accensendum CAP. IV.
De Mundi hodierni duratione & futuri incendii tempore. Calculi varii
Astronomici ad examen reducuntur.
Anni Magni quæ sit vera notio,
exponitur CAP. V.
De calculis Propheticis, cuiuscunque
ordinis : Exoticis aut Sacris : iisque
Hebræis aut Christianis. Ex his nihil præcisè definiri posse, quoad Mundi exitum CAP. VI.
Ingressus ad explicandas Causas Conflagrationis. Nodus argumenti proponitur, & expeditur primùm modo
generali. Causæ supposititiæ Incendii
removentur : Quales sunt Appropinquatio Solis ad Terram, & Ignis
Centralis eruptio CAP. VII.
De Causis Conflagrationis genuinis. Incendii limites : Apparatus primus ad
incendium generale, externus & visibilis : Apparatus secundus occultior :
Apparatus tertius CAP. VIII.
Quœ, sub finem mundi, rerum naturœ
sapervenerint ad incendium dispositiones ; quoad materiam, formam, &
situm Telluris. Providentiam divinam prœesse omnibus CAP. IX.
De consumptione Oceani. De Montium & Scopulorum ruinâ & fusione.
De regionibus circumpolaribus ; &
de adæquandâ Telluris facie CAP. X.
De Principio, progressu, & consummatione Incendii : converso mari in Lacum Sulphuris & Salis, totoque globo
materiâ ardenti cooperto CAP. XI.
Phænoménwn, aut Ostentorum, quæ, per
Oracula Sacra, Telluris conflagrationem præcedere aut comitari dicuntur,
ex iactis fundamentis, explicatio CAP. XII.
Adventûs Christi, & Incendii mundani, qualiscunque Descriptio
CONCLUSIO
PRÆFATIO
AD
LECTOREM
LIBER IV.
De Novis Cœlis & Novâ Terrâ,
ACDE
BEATO SECULO ;
SIVE DE
MUNDO RENOVATO
ET
Rerum omnium Consummatione CAPUT I.
Introductionis loco, Mundum non abolitum iri in Conflagratione, sed renovatum, ostenditur CAP. II.
Ortus novi Mundi ex reliquiis Antiqui. Huius novi Cœli & novæ Terræ dotes & conditiones exponuntur :
& Sacrarum Literarum dictis &
testimoniis comprobantur CAP. III.
DE INCOLIS NOVÆTERRÆ.
Secundùm Oracula Sacra & Scripturæ
canonem, fore Beatum seculum, vel
Beatum Millennium in Terris : ante,
vel post Conflagrationem CAP. IV.
Secundum veterem Ecclesiæ fidem, &
Patrum Christianorum suffragia, futurum esse Beatum Millennium in
terris ; antè vel post Conflagrationem CAP. V.
DIGRESSIO.
Secundum Judæorum & Gentium
Thologiam, fore itidem Beatum Seculum in Terris : ante vel post
Conflagrationem CAP. VI.
Proponitur Idæa & conspectus Millennii, sive Vitæ Beatæ in novâ Terrâ
futurâ : Tàm quoad rerum humanarum, quàm naturæ ordinem CAP. VII.
De Contemplatione, & perfectionis nostræ incrementis, in Millennio CAP. VIII.
Spicilegia argumentorum pro Millennio,
ex Typis, & ex intermedio Christi
adventu CAP. IX.
Beatum Millennium, quale describitur
in sacris literis, obtinere non posse ante
conflagrationem : sive in hodiernâ
Terrâ, & hodierno naturæ statu.
Sed in novo cœlo & novâ terrâ, mundo renovato, tandem futurum esse CAP. X.
Dissertatio coniecturalis :
De iis quæ Millennium secutura sunt usque
ad rerum omnium consummationem CAP. Ultimum.
Totius Theoriæ brevis conspectus, operisque Epilogus
Electronic edition published by Cultural Heritage Langauge Technologies and funded by the National Science Foundation International Digital Libraries Program. This text has been proofread to a Medium degree of accuracy. It was converted to electronic form using data entry.
TELLURIS THEORIA SACRA LIBER I. De Diluvio, & Dissolutione Terræ CAP. VIII.
De Oceano : & Voraginis marinæ formâ,
conditionibus, & causis : ac de Insularum Origine
Table of Contents Page 95 of 579
illâ Telluris & disruptione Abyssi quam nos
supponimus : Alii Insulas etiam ante Diluvium extitisse volunt , terrámque ab initio in hanc formam ex
se concrevisse : vel , à Deo immediatè confractam fuisse aut divulsam in hæc frusta & frustula . Prius resutatur capite quarto & quinto ex rationibus Chaos :
utì etiam & secundo , cùm ostenditur sub eâ formâ
diluvium pati non potuisse . An verò immediatè à Deo
in hanc formam compulsa fuerit , capite ultimo videndum , ubi de argumentis Theologicis tractabitur.
Alteros autem illos quod spectat, qui Insulas tempore
diluvii ortas esse volunt , non autem ex disruptâ compage primæ telluris , ut nos statuimus , oportet primò
exponant quam formam ipsi attribuunt telluri ante-
diluvianæ, cùm stetit sine Insulis . Terram firmam
olim pertigisse usque ad ea loca omnia ubi iam sunt
Insulæ , minimè verisimile est , cùm loca intermedia,
ut anteà notavimus, sæpe sint ἄβυσσα ; eâ etiam ratione freta quædam & sinus planè tollenda essent , cùm
tota scateant Insulis : & si in Terrâ illâ primâ desiderabantur prorsus Insulæ , ex quibus demùm causis factæ
sunt in nostrâ , stante eâdem compage telluris ? Prætereà ex illâ suppositione , istius temporis mare , dimidio
minus esset nostro , cùm non tantùm singulis Continentibus adiaceant Insulæ , quæ satis longè in mare
protenduntur, sed etiam reperiantur quandoque in
medio Oceano : Unde sequitur ferè altero tanto auctiorem esse aquam in mundo nostro quàm ante-diluviano, cùm repleat alveum altero tanto maiorem . Unde
autem hoc immensum aquarum incrementum in terrâ nostrâ , aut quæ tanta loca iam sicca sunt quæ antea .
aquis replebantur ? Denique cùm anteà probaverimus,
dari Insulas , quæ nec aggestione, nec inundatione
fieri potuerunt , eædem rationes hîc locum habent
Image Size: 240x320 480x640 960x1280 1440x1920 1920x2560