Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris

Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris
By P. Ovidius Naso
Edited by: R. Ehwald

Leipzig B. G. Teubner 1907

Perseus Documents Collection Table of Contents

Liber primus
EPIGRAMMA IPSIUS

Epistulae (vel Heroides)

Phyllis Demophoonti

Briseis Achilli

Phaedra Hippolyto

Hypsipyle Iasoni

Hermione Orestae

Deianira Herculi

Laodamia Protesilao

Hypermestra Lynceo

Acontius Cydippae

Cydippe Acontio

Medicamina faciei femineae

Liber primus
EPIGRAMMA IPSIUS

Epistulae (vel Heroides)

Phyllis Demophoonti

Briseis Achilli

Phaedra Hippolyto

Hypsipyle Iasoni

Hermione Orestae

Deianira Herculi

Laodamia Protesilao

Hypermestra Lynceo

Acontius Cydippae

Cydippe Acontio

Medicamina faciei femineae

Funded by The Annenberg CPB/Project

Canace Macareo

[65] Quid tibi grataris? media sedet Aeolus aula;
Crimina sunt oculis subripienda patris.
Frugibus infantem ramisque albentis olivae
Et levibus vittis sedula celat anus,
Fictaque sacra facit dicitque precantia verba;
[70] Dat populus sacris, dat pater ipse viam.
Iam prope limen erat patrias vagitus ad auris
Venit, et indicio proditur ille suo!
Eripit infantem mentitaque sacra revelat
Aeolus; insana regia voce sonat.
[75] Ut mare fit tremulum, tenui cum stringitur aura,
Ut quatitur tepido fraxina virga Noto,
Sic mea vibrari pallentia membra videres;
Quassus ab inposito corpore lectus erat.
Inruit et nostrum vulgat clamore pudorem,
[80] Et vix a misero continet ore manus.
Ipsa nihil praeter lacrimas pudibunda profudi;
Torpuerat gelido lingua retenta metu.
Iamque dari parvum canibusque avibusque nepotem
Iusserat, in solis destituique locis.
[85] Vagitus dedit ille miser sensisse putares
Quaque suum poterat voce rogabat avum.
Quid mihi tunc animi credis, germane, fuisse
Nam potes ex animo colligere ipse tuo
Cum mea me coram silvas inimicus in altas
[90] Viscera montanis ferret edenda lupis?
Exierat thalamo; tunc demum pectora plangi
Contigit inque meas unguibus ire genas.
Interea patrius vultu maerente satelles
Venit et indignos edidit ore sonos:
[95] 'Aeolus hunc ensem mittit tibi' tradidit ensem
'Et iubet ex merito scire, quid iste velit.'
Scimus, et utemur violento fortiter ense;
Pectoribus condam dona paterna meis.
His mea muneribus, genitor, conubia donas?
[100] Hac tua dote, pater, filia dives erit?
Tolle procul, decepte, faces, Hymenaee, maritas
Et fuge turbato tecta nefanda pede!
Ferte faces in me quas fertis, Erinyes atrae,
Et meus ex isto luceat igne rogus!
[105] Nubite felices Parca meliore sorores,
Amissae memores sed tamen este mei!
Quid puer admisit tam paucis editus horis?
Quo laesit facto vix bene natus avum?
Si potuit meruisse necem, meruisse putetur
[110] A, miser admisso plectitur ille meo!
Nate, dolor matris, rabidarum praeda ferarum,
Ei mihi! natali dilacerate tuo;
Nate, parum fausti miserabile pignus amoris
Haec tibi prima dies, haec tibi summa fuit.
[115] Non mihi te licuit lacrimis perfundere iustis,
In tua non tonsas ferre sepulcra comas;
Non super incubui, non oscula frigida carpsi.
Diripiunt avidae viscera nostra ferae.
Ipsa quoque infantis cum vulnere prosequar umbras
[120] Nec mater fuero dicta nec orba diu.
Tu tamen, o frustra miserae sperate sorori,
Sparsa, precor, nati collige membra tui,
Et refer ad matrem socioque inpone sepulcro,
Urnaque nos habeat quamlibet arta duos!
[125] Vive memor nostri, lacrimasque in vulnera funde,
Neve reformida corpus amantis amans.
Tu, rogo, dilectae nimium mandata sororis
Perfice; mandatis obsequar ipsa patris!