ξη. 1
[σεξτ. 1] Ἡ μὲν οὖν εἰρωνεία δόξειεν ἂν εἶναι, ὡς τύπῳ λαβεῖν,
προσποίησις ἐπὶ χεῖρον πράξεων καὶ λόγων, ὁ δὲ εἴρων
[σεξτ. 2] τοιοῦτός τις, οἷος προσελθὼν τοῖς ἐχθροῖς ἐθέλειν λαλεῖν,
οὐ μισεῖν: καὶ ἐπαινεῖν παρόντας, οἷς ἐπέθετο λάθρα, καὶ
τούτοις συλλυπεῖσθαι ἡττωμένοις: καὶ συγγνώμην δὲ ἔχειν
τοῖς αὑτὸν κακῶς λέγουσι καὶ ἐπὶ τοῖς καθ' ἑαυτοῦ λεγομένοις.
[σεξτ. 3] καὶ πρὸς τοὺς ἀδικουμένους καὶ ἀγανακτοῦντας πράως
διαλέγεσθαι: καὶ τοῖς ἐντυγχάνειν κατὰ σπουδὴν βουλομένοις
[σεξτ. 4] προστάξαι ἐπανελθεῖν. καὶ μηδὲν ὧν πράττει ὁμολογῆσαι,
ἀλλὰ φῆσαι βουλεύεσθαι: καὶ προσποιήσασθαι ἄρτι παραγεγονέναι
[σεξτ. 5] καὶ ὀψὲ γενέσθαι αὐτὸν καὶ μαλακισθῆναι. καὶ
πρὸς τοὺς δανειζομένους καὶ ἐρανίζοντας . . . ὡς οὐ πωλεῖ, καὶ
μὴ πωλῶν φῆσαι πωλεῖν: καὶ ἀκούσας τι μὴ προσποιεῖσθαι,
καὶ ἰδὼν φῆσαι μὴ ἑορακέναι, καὶ ὁμολογήσας μὴ μεμνῆσθαι:
καὶ τὰ μὲν σκέψασθαι φάσκειν, τὰ δὲ οὐκ εἰδέναι, τὰ δὲ
θαυμάζειν, τὰ δ' ἤδη ποτὲ καὶ αὐτὸς οὕτως διαλογίσασθαι.
[σεξτ. 6] καὶ τὸ ὅλον δεινὸς τῷ τοιούτῳ τρόπῳ τοῦ λόγου χρῆσθαι: 'οὐ
πιστεύω', 'οὐχ ὑπολαμβάνω', 'ἐκπλήττομαι' καὶ 'λέγεις
αὐτὸν ἕτερον γεγονέναι: καὶ μὴν οὐ ταῦτα πρὸς ἐμὲ διεξῄει',
'παράδοξόν μοι τὸ πρᾶγμα', 'ἄλλῳ τινὶ λέγε', 'ὅπως δὲ
σοὶ ἀπιστήσω ἢ ἐκείνου καταγνῶ, ἀποροῦμαι', 'ἀλλ' ὅρα,
μὴ σὺ θᾶττον πιστεύεισ'.
[σεξτ. 7] Τοιαύτας φωνὰς καὶ πλοκὰς καὶ παλιλλογίας εὑρεῖν ἐστι
τῶν εἰρώνων. τὰ δὴ τῶν ἠθῶν μὴ ἁπλᾶ, ἀλλ' ἐπίβουλα,
φυλάττεσθαι μᾶλλον δεῖ ἢ τοὺς ἔχεις.