| [p. 68] βήσσουσι, καὶ
ἀνάγουσι οὐδὲν, καὶ τούσδε φθισικοὺς κικλήσκουσι,
οὐ πάνυ ἀσήμως.
ξύνεστι δὲ τοῦ θώρηκος βάρος· πλεύμων γὰρ ἄπονος, |
In all the MSS.
and editions, except that of Ermerins, we read ἄτονος,
which is unsuitable to the place.
|
ἄση,
δυσφορίη, ἀποσιτίη,
ἑσπέρῃ περίψυξις, καὶ θέρμη ἐς τὴν ἕω· ἱδρὼς
ἄχρι θώρηκος τῆς θέρμης δυσφορώτερος· βηχὸς ἀναγωγαὶ ποικίλαι,
ὁκοίας ἔλεξα. Φωνὴ βραγχώδης· αὐχὴν
ὑποσκόλιος, ῥΑδινὸς,
οὐκ εὐπαράγωγος· ὁκοῖόν τι ξυντετα μένος· δάκτυλοι ἰσχνοὶ,
τὰ δὲ ἄρθρα παχέα· ὀστέων μούνων ἡ ἰδέη· σμύχονται γὰρ καὶ σάρκες·
ὄνυχες γρυποὶ δακτύλων, αἱ κοιλίαι ῥΥσαὶ καὶ πλατέες·
|
Ermerins, on his own authority, substitutes
PLATE/AI ; but the other reading is in accordance with a well-known
Ionic usage. All the recent translators have fallen into the mistake of applying this passage
to the abdomen; whereas a careful examination of the context will show that it is out of the question in this place. Crassus more correctly renders it
thus: "Digitorum ventres rugosi et lati." Κοιλίαι in this
place evidently applies to the pulps of the fingers.
|
ὑπ'
ἀσαρκίας γὰρ οὔτε τὴν περιταινίην οὔτε τὸ στρογγύλον ἴσχουσι.
διὰ τόδε καὶ ὄνυχες γρυποί· ἥδε γὰρ ἡ ἀνακωχὴ,
καὶ ἡ ὑπόστασις αὐτέων, ἥτις ἐν τῇσι κορυφῇσι
πεπλησμένη εἵνεκεν αὐτῶν· ἔστι καὶ ὁ τόνος, ὥσπερ καὶ τὰ
στερεά·|
In this passage we are under obligations to Ermerins; in
particular for supplying τόνος instead of
πόνος. I have not adopted his other alterations.
|
ῥὶς ὀΞείη, ἰσχνὴ,
μῆλα ὑπερίσχοντα καὶ ἐρυθρὰ, ὀφθαλμοὶ
κοῖλοι, στιλπνοὶ,
γανόωντες · οἰδαλέοι, καὶ ὠχροὶ,
ἢ πελιδνοὶ τὰ πρόσωπα. γνάθων τὰ λεπτὰ τοῖσι
ὀδοῦσι προσιζάνσει μειδιῶσι ἴκελον, τὰ πάντα νεκρώδεες.
ὧδε καὶ τὰ πάντα ἴσχει· ἰσχνοὶ,
ἄσαρκοι, βραχιόνων μύες ἄδηλοι,
μαζῶν οὐδὲ ἴχνη, ἐκφανέες δὲ μοῦναι
θηλαί. πλευρὰς οὐ καταλέξαι μοῦνον εὔσημον,
ἀλλὰ καὶ ὅπη κραίνουσι, ἐσιδεῖν
ῥΗί̈διον · οὐδὲ γὰρ αἱ πρὸς τοὺς σπονδύλους συναθρώσιες εὐξύγκρυπτοι· δῆλαι δὲ καὶ αἱ εἰς τὸ
στέρνον ἐπιβολαί · τὰ
|
